وایقان

شهر ژوهانسبورگ بزرگترین شهر افریقای جنوبی است و پایتخت اقتصادی این کشور است یاد آوری نمایم که آفریقای جنوبی 4 پایتخت دارد 1- پروتریا که ما الآن در آن شهر هستیم پایتخت سیاسی است و ریاست جمهوری، وزارتخانه ها و سفارتخانه ها در این شهر هستند. 2 – ژوهانسبورگ که پایتخت اقتصادی است. 3- کیپ تاون پایتختی است که قوه مقننه در آن است و مجلس قانونگزاری در این شهر است 4 – شهر دیگر که نامش بلام فونتن است پایتخت قوه قضاییه است.

فاصله شهر پره توریا تا  ژوهانسبورگ 60 کیلومتر است و جمعیت شهر پره توریا با حومه اش 2 میلیون نفر و جمعیت شهر ژوهانسبورگ 3 میلیون نفر است

این دو شهر به وسیله اتوبانی بسیار عریض به هم وصل می شوند در مسیر این اتوبان، اتوبانهای متعددی منشعب یا به وسیله رو گذر هایی اتوبانهای متعددی آن را قطع می کنند آسفالت اتوبانها بسیار سالم است خیلی دقیق بودم ببینم آیا در جایی گودال یا ترکی در آسفالت وجود دارد یانه پیدا نکردم پرسیدم این اتوبان تازه اسفالت شده جواب دادند که حداقل 30 سال قبل آسفالت شده اند غبطه خوردم که چرا اتوبانها و خیابانهای ما را امروز آسفالت می کنند هنوز یکسال نگذشته ترک بر می دارد و دست انداز ایجاد می شود.

مسیر پره توریا تا ژوهانسبورگ  سرسبز، جنگلی وبسیار تمیز است حتی یک آشغال دیده نمی شد از نظر طبیعت مانند شمال کشور ایران است ولی جاده هایش بسیار عریض و با کیفیت و تمیز است. ضمن این که از دیدار این مناظر لذت می بردم ولی نوعی عذاب وجدان داشتم که چرا ما نتوانسته ایم از طبیعت و امکانات کشورمان مانند اینها استفاده کنیم.

حدود یک ساعت طول کشید که به ژوهانسبورگ رسیدیم البته فاصله دو شهر ساختمانها و ویلاها وجود دارد و آنگونه نیست که بتوان دو شهر را از هم کاملا جداکرد بعد از یک ساعت به مرکز شهر ژوانسبورگ رسیدیم در این دو شهر ساختمان بلند مرتبه زیاد نیست فقط در مرکز ژوهانسبورگ چند برج 20 تا 30 طبقه دیدیم که مربوط به مراکز تجاری است. در مسیر خودمان هم در شهر پره توریا و هم در ژوهانسبورگ دانشگاههایی این دو شهر را دیدیم که بسیار بزرگ بودند پس از گذشتن از مرکز شهر از خیابانهای بسیار زیبا عبور کردیم و بالاخره به محل قدیمی شهر رسیدیم در این قسمت خیابانها کم عرض و نسبت به جاهای دیگر کثیف بودند و جمعیت نیز زیاد بود در جاهای دیگر شهرهای پره توریا و ژوهانسبورگ در محلات و خیابانها مغازه وجود ندارد و اکثراً مراکز خرید بزرگی وجود دارد که مردم مایحتاج خود را ازآنها تهیه می کنند ولی در قسمت قدیمی ژوهانسبورگ مغازه های متعدد کنار خیابان وجود داشت. ساکنین این محله اکثراً هندی ها یا مسلمانان مهاجر از کشورهای دیگر افریقا بودند.

بعد از گذشتن از این محله  دوباره به خیابانها وسیعتر و سرسبزتر و تمیزتر شد حدود 2 کیلومتر رفتیم و به محلی رسیدیم که بازارچه ای داشت. در این بازارچه مغازه های کوچکی بود و صاحبان مغازه سیاهان بودند و کالاهای دستی تولید خودشان را می فروختند که اکثرا نماد آفریقا جنوبی بود نماد افریقای چنوبی 5 جیوان از جمله شیر،  فیل، بوفالو، ببر  و کرگدن است . از این بازارچه مقداری از این جنسها را برای سوغاتی خریدیم.

حدود ساعت 11:30 بود به طرف محلی رفتیم که 73 سال قبل یعنی در سال 1320 رضا شاه را انگلیسی ها به آنجا آورده بودند رضا شاه 3 سال در آنجا نگهداری شده و در انجا فوت نموده بود و جنازه اش را به مصر برده بودند. مخل اسکان رضا شاه باغی بود حدود 20 هزار متر مربع که بسیار سرسبز با چشم انداز بسیار زیبا و زایدالوصف و در بالای تپه ای بود به این محل مانتن ویو می گفتند. در وسط باغ یک ساختمان دو طبقه بود سطح اشغال ساختمان را حدود500 الی 600 متر مربع تخمین زدم. در طبقه اول 3 اتاق بود که یکی از آنها بزرگتر بود داخل این اتاق یک رادیو بزرگ قدیمی بود که رضاشاه از آن رادیو برای شنیدن اخبار استفاده می کرد یک گرامافون و یک تنگ هم بود البته تنگ شکسته بود بعد ترمیم کرده بودند در طبقه اول یک سرسرا بود که حدودا با 20 پله به طبق دوم می رفت می گفتند محل سکونت اصلی رضا شاه طبقه اول بود ولی روزی چند بار به طبق بالا می رفت تا در بالکن طبقه بالا قدم بزند بالکن طبقه بالا مشرف به شمال بود و جون ایران در شمال افریقا است می گویند رو به شمال می کرد و می گفت من شاه ایرانم و بعد با حالت خشم و ناراحتی می گفت نه دیگر ان روزگار گذشت.

طبقه بالا سه اتاق خواب و یک حمام داشت. در همین حمام بود که در سال 1323 شمسی رضاشاه زمین خورد و به روایتی تا خود را به اتاق خوابش برساند مرد

در زمان بازدید از مقر رضا شاه چون وقت نماز شد نماز را خواندیم و این محل را به مقصد دیدن سندتن که یک مرکز تجاری بزرگ است  ترک کردیم حدس می زنم 4 کیلومتر رفتیم به سندتن رسیدیم. سند تن هم نام منطقه ای از ژوهانسبئرگ است و هم نام خیابانی در آن منطقه و هم نام یک مرکز تجاری است. آقای ملکی که میزبان ما بود می گفت این مرکز از نظر بزرگی چهارمین مرکز تجاری دنیا است. ما حدود ساعت 1:30 بعد از ظهر بود که به این مرکز رسیدیم. در طبقۀ اول زیرزمین رستوران های زیادی داشت که همگی غذاهای فست فود عرضه می کردند چون وقت ناهار بود همه رستورانها شلوغ بود ما دنبال غذای حلال می گشتیم خوشبختانه چند رستوران بود که غذای حلال داشتند ما به رستورانی رفتیم که غذاهای ترکی عرضه می کرد. دلم می خواست یکی از مغازه ها غذاهای ایرانی عرضه می کرد چون غذاهای اکثر کشورها از جمله هندی، چینی، لبنانی، ترکی، .... بود و جای مغازه ای که غذای ایرانی عرضه کند خالی بود. بعد از صرف ناهار به طبقۀ اول رفتیم که فروشگاههای متعددی داشت هرکدام محصولات یکی از برندها را می فروختند فروشگاهها هم نسبتا شلوغ بود و مردم خوب خرید می کردند نشان می داد که قدرت خرید مردم خوب است ما هم با دخترم مقداری برای بچه ها خرید کردیم قیمت لباسها تا حدی مناسب بود حدود 2 ساعت در آن مرکز بودیم فقط بخشی از طبقه اول را گشتیم گشتن کل مرکز خرید یک هفته وقت لازم دارد. چون قصد داشتیم که یکی از جتهای دیدنی دیگر برویم ساعت حدود 4:30 بعدازظهر از مرکز خرید سندتن خارج شدیم و به یک جای تاریخی به نام مونت کازینو رفتیم که می گفتند بیش از 200 سال قدمت دارد و مجموعه ای است که توسط انگلیسی ها به صورت نمادی از شهرلندن قدیم ساخته شده است. داخل این مجموعه مراکز خرید تعداد زیادی مغازه های عذاخوری وجود دارد کف خیابانها سنگ فرش است که با ماده مخصوصی نیز خیلی صاف و صیقلی کرده اند. به صورت نمادین از پنجره ها لباسهای شسته شده آویزان نموده اند چند تا ماشین از نوع ماشین های قدیمی در مجموعه وجود دارد کل مجموعه سر پوشیده است بخشی از آن مانند آسمانی است که هوای ابری دارد بخشی از آن شب تاریک بخشی از هم مانند آسمان موقع غروب آفتاب است. قسمتی از این مجموعه نیز کازینو است که عده ای مشغول قمارند ضمنا شهربازی برای کودکان هم دارد. این مجموعه توسط سفیدها اداره می شود و هرکسی وارد می شود چک می شود. در افریقای جنوبی مانند امریکا حمل اسلحه آزاد است ولی کسی که به این مجموعه می اید نمی تواند اسلحه داشته باشد می گفتند این مجموعه یکی از امن ترین مناطق ژوهانسبورگ است. گشتن ما در این محل حدود 2 ساعت طول کشید بعد به طرف خانه برگشتیم. نکته ای که می توانم بگویم این است که مردم یا حکومت این کشور حدود 200 سال قبل سرمایه گذاری کرده اند الآن مرتبا درآمد کسب می کنند ما در ایران از این حیث خیلی عقبیم و حتی از امکانات موجودمان هم نمی توانیم پول در بیاوریم یا برای عده ای کار ایحاد کنیم.